کد مطلب:129908 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:138
نقش فاطمه، دختر امام حسین در مجلس یزید
شیخ مفید گوید: فاطمه دختر امام حسین (ع)... مادرش ام اسحاق، دختر طلحة بن عبیدالله، از قبیله تیم است. [1] .
ابن عبد ربه گوید: شامیان، دختران رسول خدا (ص) را به عنوان اسیر بر شتران بی جهاز سوار كردند. چون بر یزید وارد شدند، فاطمه، دختر امام حسین (ع) گفت: ای یزید، آیا دختران رسول خدا (ص) باید اسیر باشند؟ گفت: نه بلكه آزادگانی محترمند. نزد دخترعموهایت برو، خواهی دید كه آنان نیز همانند تو رفتار می كنند. فاطمه گوید: نزد آنها رفتم و دیدم كه همه ی آنها به صورت خویش می زدند و می گریستند. [2] .
ابن نما گوید: فاطمه بنت الحسین (ع)، گفت: ای یزید، آیا دختران رسول خدا (ص) اسیرند! آن گاه مردم و اهل سرای یزید گریستند به طوری كه صداها بلند شد. [3] .
قاضی نعمان گوید: فاطمه، دختر امام حسین (ع)، گفت: ای یزید! درباره ی دختران رسول خدا (ص) كه نزد تو اسیرند چه می گویی؟ پس گریه اش چنان شدت گرفت كه زنانش شنیدند و آن قدر گریستند كه همه ی حاضران در مجلس صدایشان را شنیدند. [4] .
طبری از ابو عوانة بن حكم كلبی چنین نقل می كند: سپس زنان امام حسین را نزد یزید بردند. پس زنان آل یزید و دختران و خانواده اش و زنان معاویه فریاد برآوردند و ولوله كردند. چون آنها را بر یزید وارد كردند، فاطمه، دختر امام حسین (ع) - كه از سكینه بزرگ تر بود - گفت: ای یزید، آیا دختران رسول خدا باید اسیر باشند؟ یزید گفت: دختر برادرم، من از این كار اكراه داشتم. گفت: گوشواره ای برای ما نگذاشتند. یزید گفت: دختر برادرم، آنچه بر تو وارد شده از آنچه از تو گرفته شده است بزرگ تر است. سپس آنان را به سرای یزید بن معاویه انتقال دادند. [5] .
نكته در خور توجه در اینجا بازگشت و سر فرود آوردن كامل یزید بن معاویه است. كلام اهل بیت (ع) عترت چنان تأثیری گذارد كه مجلس زیر و رو شد؛ و مجلسی كه برپایه ی شادمانی یزید تشكیل یافته بود به مجلس سوگواری حسین (ع) و پایگاهی برای انقلاب بر ضد یزید تبدیل شد. رقت آوردن بر اهل بیت (ع)، لعن پسر مرجانه و گریه یزید را هم كه در اخبار آمده است باید بر همین موضوع حمل كرد. چونكه این كار او به خاطر گریه مردم و ترس از برپایی آشوب و زوال قدرتش بود.
اما درباره ی اینكه نقل شده است فاطمه گفت كه گوشواره ای برای ما نگذاشتند باید گفت:
1. صادر شدن این سخن از او ثابت نشده و صحت آنچه از ایشان نقل شده است جای تأمل دارد.
2. به فرض اینكه چنین سخنی گفته باشد، به منظور نشان دادن زشتی كارهایی بود كه جلادان یزید در معركه ی طف مرتكب شدند، نه اینكه آن را طلب كرده باشد.
3. در میان آنچه از اهل بیت (ع) غارت كردند برخی مواریث فاطمه زهرا (س) بود كه هیچ چیز با آن برابری نمی كرد. بنابراین مطالبه ی آن تنها به معنای دستیابی به یك شی ء مادی نبود.
ابن عبد ربه گوید: شامیان، دختران رسول خدا (ص) را به عنوان اسیر بر شتران بی جهاز سوار كردند. چون بر یزید وارد شدند، فاطمه، دختر امام حسین (ع) گفت: ای یزید، آیا دختران رسول خدا (ص) باید اسیر باشند؟ گفت: نه بلكه آزادگانی محترمند. نزد دخترعموهایت برو، خواهی دید كه آنان نیز همانند تو رفتار می كنند. فاطمه گوید: نزد آنها رفتم و دیدم كه همه ی آنها به صورت خویش می زدند و می گریستند. [2] .
ابن نما گوید: فاطمه بنت الحسین (ع)، گفت: ای یزید، آیا دختران رسول خدا (ص) اسیرند! آن گاه مردم و اهل سرای یزید گریستند به طوری كه صداها بلند شد. [3] .
قاضی نعمان گوید: فاطمه، دختر امام حسین (ع)، گفت: ای یزید! درباره ی دختران رسول خدا (ص) كه نزد تو اسیرند چه می گویی؟ پس گریه اش چنان شدت گرفت كه زنانش شنیدند و آن قدر گریستند كه همه ی حاضران در مجلس صدایشان را شنیدند. [4] .
طبری از ابو عوانة بن حكم كلبی چنین نقل می كند: سپس زنان امام حسین را نزد یزید بردند. پس زنان آل یزید و دختران و خانواده اش و زنان معاویه فریاد برآوردند و ولوله كردند. چون آنها را بر یزید وارد كردند، فاطمه، دختر امام حسین (ع) - كه از سكینه بزرگ تر بود - گفت: ای یزید، آیا دختران رسول خدا باید اسیر باشند؟ یزید گفت: دختر برادرم، من از این كار اكراه داشتم. گفت: گوشواره ای برای ما نگذاشتند. یزید گفت: دختر برادرم، آنچه بر تو وارد شده از آنچه از تو گرفته شده است بزرگ تر است. سپس آنان را به سرای یزید بن معاویه انتقال دادند. [5] .
نكته در خور توجه در اینجا بازگشت و سر فرود آوردن كامل یزید بن معاویه است. كلام اهل بیت (ع) عترت چنان تأثیری گذارد كه مجلس زیر و رو شد؛ و مجلسی كه برپایه ی شادمانی یزید تشكیل یافته بود به مجلس سوگواری حسین (ع) و پایگاهی برای انقلاب بر ضد یزید تبدیل شد. رقت آوردن بر اهل بیت (ع)، لعن پسر مرجانه و گریه یزید را هم كه در اخبار آمده است باید بر همین موضوع حمل كرد. چونكه این كار او به خاطر گریه مردم و ترس از برپایی آشوب و زوال قدرتش بود.
اما درباره ی اینكه نقل شده است فاطمه گفت كه گوشواره ای برای ما نگذاشتند باید گفت:
1. صادر شدن این سخن از او ثابت نشده و صحت آنچه از ایشان نقل شده است جای تأمل دارد.
2. به فرض اینكه چنین سخنی گفته باشد، به منظور نشان دادن زشتی كارهایی بود كه جلادان یزید در معركه ی طف مرتكب شدند، نه اینكه آن را طلب كرده باشد.
3. در میان آنچه از اهل بیت (ع) غارت كردند برخی مواریث فاطمه زهرا (س) بود كه هیچ چیز با آن برابری نمی كرد. بنابراین مطالبه ی آن تنها به معنای دستیابی به یك شی ء مادی نبود.
[1] الارشاد، ج 2، ص 135.
[2] العقد الفريد، ج5، ص 132.
[3] مثيرالاحزان، ص 99.
[4] شرح الاخبار، ج 3، ص 168.
[5] تاريخ الطبري، ج 4، ص 335؛ الكامل في التاريخ، ج 4، ص 86؛ البداية و النهاية، ج 8، ص 197؛ نور الابصار، ص 132 (با اندكي اختلاف).